Drone Review: Eachine Nano LR3 drone review
Samenvatting
Score:3. 6
De Eachine Nano LR3 is een zeer capabele ultralichte 3-inch micro-quadcopter die 2s-batterijen gebruikt. Het wordt geleverd met meerdere optionele externe ontvangeropties, waaronder FRSKY, FlySky en TBS crossfire.
Als GPS-faalveilig correct is geconfigureerd, kan de drone autonoom terugkeren naar de startzone in geval van verlies van het TX-signaal. Voor zijn grootte en gewicht is de vliegtijd van bijna 20 minuten echt indrukwekkend.
Pro's
- Minder dan 250 gram met Insta360 GO2- en 2S-configuratie;
- GPS storingsveilige RTH;
- Standaard 18650 LI-ION batterijen;
- Uitstekende batterijduur;
- Kan een SMO 4K-, Insta360 GO2- of DJI Action 2-camera dragen;
Nadelen
- Slecht gedocumenteerd;
- Langzame GPS-bepaling;
- VTX-knop is niet toegankelijk.
Gebruikersbeoordeling
( stemmen)-
Prijs/prestatieverhouding:3. 8
-
Bouwkwaliteit:3. 9
-
Camera & FPV & OSD:3. 9
-
Vluchtprestaties:3. 5
- GPS-functie3. 2
Eachine Nano LR3 hands-on review
Ik heb gekozen voor de PNP-versie (zonder radio-ontvanger) omdat ik mijn BetaFPV ExpressLRS Nano RX module wilde installeren. De Eachine Nano LR3 kwam volledig gemonteerd aan met de volgende accessoires: twee elastiekjes, twee sets propellers + schroeven en een cameraschroef met moeren. Omdat de fabrikant geen batterijen levert, vroeg ik Aldona Yu om me een paar Eachine 18650 2500mAh-batterijen te sturen voor de tests.
In één oogopslag
Elke LR3 heeft een wielbasis van 144 mm en een 'dead cat' frame-ontwerp. Helaas zijn alleen de armen gemaakt van koolstofvezel. De rest van de onderdelen zijn van plastic. Eén batterij wordt vanaf de bovenkant geladen en de tweede vanuit de buik van de drone. Het heeft twee 3D-geprinte landingsskids die de onderste batterij beschermen. De 18650 LI-ION accu's worden met twee elastiekjes aan het frame bevestigd. De twee batterijen zijn serieel geschakeld, wat betekent dat je ze allebei moet laden om de drone AAN te zetten. Onthoud dat het positieve uiteinde (+) naar voren gaat en het negatieve uiteinde (-) naar de achterkant in de bovenkant van het frame, en omgekeerd naar de onderkant. Als u de batterijen verkeerd installeert, kan de elektronica doorbranden.
In de onderstaande vergelijkingsafbeelding kunt u het verschil in grootte zien tussen deze 3″ en de 5″ HGLRC Sector 5 V3. Er is ook een enorm gewichtsverschil tussen hen (185g versus 652g met batterijen).
De Hglrc Zeus 5A AIO-vechtcontroller is diagonaal op het frame geplaatst, waardoor twee van de hoeken bloot komen te liggen, waardoor ze kwetsbaarder worden tijdens een crash. USB-poort en RX-soldeerpads zijn gemakkelijk toegankelijk zonder de drone uit elkaar te hoeven halen. De M80 GPS-module en 5. 8GHz VTX-antenne vormt een staart, waardoor het op een schorpioen lijkt. Het is 1303. 5 4500KV-motoren zijn uitgerust met 3-bladige propellers. Als je de voorkeur geeft aan prestaties boven stabiliteit, kun je proberen ze te vervangen door exemplaren met 2 bladen. Motordraden zijn mooi geleid en vastgezet met stoffen tape aan de armen.
Ontworpen voor langeafstandsvluchten, wordt geleverd met een krachtige 5. 8GHz VTX-kaart. Afhankelijk van uw behoeften kunt u het uitzendvermogen schakelen tussen 25, 100, 200 en 400 mW. De CADDX Nano ANT-camera is geïnstalleerd op een plastic beugel met daarop een actiecamerabevestiging.
Prijs en beschikbaarheid
Behalve het PNP-pakket met een prijs van $174. 78, er zijn beschikbare combo's met 5 verschillende radio-ontvangers (CRFS Nano V2, FlySKy FS-A8S V2, FrSky R-XSR, XM+ of R9MM OTA). De radiomodule kost u tussen $ 10 en $ 30 extra, afhankelijk van de versie die u kiest. Vergeet niet om samen met de drone een paar Eachine 3 te bestellen. 7V 2500mAh 18650 Li-ion en een compatibele oplader als je er geen hebt.
Initiële installatie, vluchtvoorbereiding
Deze drone is zeker niet bedoeld voor beginnende piloten. De meegeleverde kleine gebruikershandleiding geeft slechts wat basisinformatie over de pinout van de vluchtcontroller (bedradingsschema) en hoe VTX-parameters (CH & Power) kunnen worden aangepast. De vangst is dat je toegang moet hebben tot de FPV-zenderknop om alle wijzigingen aan te brengen.
Als je een PNP-versie hebt besteld, zoals ik, is het eerste wat je moet doen je radio-ontvanger installeren. De mijne kwam aan met een voorgesoldeerde SBUS-connector, waardoor het proces eenvoudiger werd. Omdat er geen RX-antennebevestiging wordt meegeleverd, heb ik ervoor gekozen om ze met een ritssluiting aan de voorarmen te binden.
Voordat je de rekwisieten installeert en de batterijen laadt, moet je de voorraadinstellingen controleren in de BetaFlight-configurator. Hier kunt u de gewenste lay-out van de zenderschakelaar instellen en OSD-aanpassingen uitvoeren.
GPS-reddingsmodus kan worden aangepast en geactiveerd op het tabblad Failsafe (alleen zichtbaar in geavanceerde modus!). Als u in een gebied met een slechte satellietdekking vliegt, stel ik voor dat u 'minimale satellieten' instelt op 6. Hier is een cruciale schakelaar 'Inschakelen zonder fix toestaan'. Zonder deze functie in te schakelen, kunt u alleen inschakelen en opstijgen nadat het startpunt is vergrendeld. Als u binnen bent, moet u deze optie activeren.
Vliegervaring
Eerst heb ik wat indoor hoveren getest, wat een slim idee bleek te zijn. Na een paar seconden in de lucht toonde de OSD plotseling ‘RXloss’ en viel de drone. Bij elke poging deed zich hetzelfde fenomeen voor. Vervolgens gebruikte ik mijn Jumper T-lite-controller en ELRS RX in plaats van de LDARC EX8 en FrSky XM+, wat het probleem lijkt te zijn geweest.
Voor het opstijgen moet je het gaspedaal tot 50% indrukken, dus verwacht niet te veel kracht van deze kleine man, vooral niet als je een extra camera installeert. Zoals MarbleKit het zegt, is als een 'vliegende walvis'.
Met die vele vluchtgegevens (systeemspanningen, temperatuur, GPS-coördinaten, vlieghoogte en kunstmatige horizon) op het FPV-scherm, lijkt het net een cockpit van een echte vlakte :)
Het duurt meer dan 2 minuten om 6 satellieten op mijn vluchtlocatie te repareren. Ik heb zelfs 15 minuten gewacht en er zijn niet meer dan 11 satellieten gevonden. Hoewel de GPS-vluchtafstand nauwkeurig was, leek de hoogte niet goed te zijn - deze veranderde van 5 naar 180 meter zonder daadwerkelijk te klimmen.