De anti-droneapparatuur maakt gebruik van een vierbandzender om illegale dronevluchten te voorkomen en beïnvloedt tot op zekere hoogte de terugkeer, landing en val van de drone. Qua aanvals- en verdedigingsstatus is het over het algemeen noodzakelijk om een ​​bepaalde afstand te bewaren tussen de robot en de gevoelige te verdedigen delen. De drone vloog vanaf de bestuurderszijde naar buiten en naderde langzaam de waarschuwingslijn. Bij het naderen van het verdedigingsbereik en het beschikken over verkennings- en onderscheppingsmogelijkheden is de afstand tussen de drone en het verdedigingsbereik over het algemeen veel groter dan de afstand tussen de drone en de operator.

In dit geval worden alle signalen van het oppervlak (vanaf het land) verzwakt. Bij dezelfde energie zal de boodschap van de verdediging beter zijn dan die van de luchtverkeersleider, omdat zij dichter bij onbemande luchtvaartuigen staan. Ook de verdediging zal meer offline berichten ontvangen. Om echter te voorkomen dat het signaal door het besturingssysteem wordt ontvangen, is de afstand tussen het besturingssysteem en de operator vergelijkbaar met de afstand tussen een verdediger en de operator. Er zijn daarom geen gunstige voorwaarden om offline activiteiten te voorkomen.

Uit de bovenstaande resultaten blijkt dat de impact op het blokkeren van de uplink aanzienlijk is. Toevallig wordt het uplink-signaal doorgaans op afstand bestuurd, gerelateerd aan de werking van de drone. Zodra het uplink-signaal wordt verstoord, verliest het de realtime controle over het signaal en wordt het alleen uitgevoerd volgens het vooraf bepaalde programma (meestal landen of zweven). De offline signalen zijn voornamelijk gebaseerd op teledetectie en beeldvorming, en er is ook enkele gevoelige informatie. Vergeleken met controlesignalen worden deze echter niet als significant beschouwd, en de hogere verdedigingstroepen hebben geen absoluut voordeel, dus kiezen ze er over het algemeen voor om ze te negeren.